WIOSENNY SARTORIAL

Na sam koniec maja udało mi się zrobić jeszcze jedną stylizację. Tym razem ponownie w garniturze, ale w sartorialnym stylu. Mniej formalnie niż poprzednio i trochę bardziej barwnie, choć naprawdę z umiarem. Krawat i skarpetki to dziś najmocniejsze punkty całego zestawu pod względem kolorystycznym. W końcu pojawił się też jakiś skórzany dodatek w ręku.

Garnitur, który dzisiaj prezentuję to bez wątpienia model wiosenno – letni. Uszyty z niezbyt delikatnej w dotyku wełny 120’s od Loro Piany, ale z pewnością przyzwoitej pod kątem trwałości. Co najważniejsze materiał jest przewiewny i całkiem dobrze oddycha. Te efekty potęguje zastosowanie minimalnej ilości podszewki wewnątrz marynarki. Tak naprawdę ogranicza się jedynie do górnej części pleców i rękawów. Ponadto nie jest to konstrukcja klejona, tylko w pełni szyta na płótnie.

Szara tkanina posiada jeden z moich ulubionych wzorów – kratę księcia Walii. Dodatkowo jest w nią wpleciony jasnoniebieski, niemal niewidoczny overcheck. Ten wzór jest nadzwyczaj uniwersalny i mimo wszystko nie tak trudny w koordynowaniu z resztą stroju. Sprawdzi się zarówno w biurze, jak i w odważniejszych sartorialnych stylizacjach. To świetny wybór, jeśli nudzą was jednolite, gładkie tkaniny.

Jak widać na zdjęciach marynarka ma nakładane kieszenie, dzięki czemu zyskuje swobodniejszy, bardziej codzienny wygląd. Aby podkreślić ten trend pozostawiłem nie w pełni zaprasowane klapy, przez co nonszalancko się rolują. Na dole przy guziku wręcz delikatnie odstają. Wydaje mi się, że te zaokrąglenia mogłyby iść bardziej w górę, ale to pewnie kwestia większej wprawy przy prasowaniu. W każdym bądź razie idealnie przylegające klapy uchodzą za elegantsze, jednak tutaj cel był inny.

Znowu założyłem różową koszulę i tym razem właśnie do niej dopasowałem bawełnianą poszetkę w tym samym, aczkolwiek bardziej przydymionym kolorze. Chustka dodatkowo usiana jest malutkimi kropkami w ciemniejszym odcieniu. Chciałem, aby na poszetce działo się mniej niż na krawacie i żeby skala wzoru na obu dodatkach była różna. Krawat miał zdecydowanie dominować. Jego design przypomina typowe Macclesfield neats. Można powiedzieć, że te niewielkie, powtarzające się wzorki są obecnie bardzo modne i pożądane w stylowym środowisku.

Jeśli chodzi o skarpetki, to przede wszystkim chciałem nawiązać do krawata. Czerwono granatowe cieniutkie paski są identyczne kolorystycznie, choć całkowicie odwróciły proporcje. Na krawacie przeważa granat, a na skarpetach czerwień. To dość ciekawe, ponieważ szerokość pasków jest taka sama, a jaskrawe barwy wyraźnie się wybijają na pierwszy plan. Wręcz pożerają stonowany granat.

Na koniec zostawiłem skórzane dodatki. Stopy ubrane dzisiaj w rzadziej spotykany typ monków z pojedynczą klamrą. Pasek nie jest całkowicie prostopadły, jak to zwykle bywa. Dodatkowo część cholewki jest wykonana z gładkiej, brązowej licówki, a reszta z wytłaczanej skóry cielęcej. Tworzą ciekawy kontrast. Właśnie te chropowate partie butów skłoniły mnie do założenia paska do spodni z równie ozdobnym tłoczeniem.

Po raz pierwszy wzbogaciłem moją stylizację o skórzaną torbę. To świetny, stylowy, a zarazem praktyczny dodatek. Akurat nie mam tutaj zbyt wielkiego wyboru, ale jakiś czas temu kupiłem sobie tzw. torbę lekarską. Jest zgrabna, niewielka i raczej też stanowi rzadki widok. Mężczyźni częściej noszą typowe teczki biurowe, albo podręczne modele na laptopa. W mojej torbie komputer się nie zmieści, ale można w niej ulokować sporo innych gadżetów. Poza tym uważam, że pasuje do stylu sartorial. Rzecz jasna jej kolor skoordynowałem z butami. Wprawne oko zauważy, że klamry na butach są srebrne, a okucia torby w kolorze złota. Zdaję sobie z tego sprawę, ale jak już pisałem wyżej, wybór mam ograniczony. Z resztą zawsze można to zepchnąć na świadome łamanie zasad. W stylu sartorial takie chwyty są dozwolone ;)

 

  

Garnitur – Bosman Sorée

Koszula – Eton

Krawat – Bellini

Buty – Salvatore Ferragamo Tramezza

Skarpetki – Gurteen

Pasek – Roy Robson

Torba – Cristina Rui