OZNACZENIA NA METKACH – WEŁNA

Metki ubraniowe to zbiór podstawowych informacji na temat producenta, rozmiaru, składu materiału i paru innych kwestii. Posiadają wystarczającą garść faktów, aby wstępnie stwierdzić z jakim poziomem jakości mamy do czynienia. Trzeba tylko potrafić właściwie je odczytywać.

Pominę tutaj kwestie rozmiarów, za to skupię się na tematyce tekstylnej oraz postaram się przedstawić oznaczenia świadczące o wysokiej jakości odzieży.

W tym poście zaprezentuję oznaczenia najczęściej pojawiające się na metkach związanych z ubraniami zrobionymi z wełny. Jeśli w opisie znajduje się słowo wełna (wool, lana), to mamy pewność, że chodzi o wełnę owczą. Poniżej ukazane określenia i terminy można znaleźć na naszywkach garniturów, marynarek, spodni, swetrów, czy też mniejszych dodatków jak krawaty, szale i skarpetki.

Super ‘S (np. 80’s, 140’s, 200’s) – wszystkie te oznaczenia dotyczą średnicy włókien użytych do utkania tkaniny. Im wyższe ‘S, tym cieńsze i delikatniejsze włókna. Przykładowo 100 m nici super 100’s waży 1 g. W praktyce wygląda to tak, że im wyższe „S”, tym mniej trwały materiał, cieńszy i milszy w dotyku oraz rzecz jasna droższy. Niższe „S – ki” nadają się do częstszego użytkowania, zazwyczaj są bardziej szorstkie i mniej się gniotą. W przypadku koszul bardzo dobrą jakość otrzymujemy przy 80 – 120 ‘s, natomiast garnitury warte uwagi zaczynają się od 100 ‘s wzwyż.

Średnicę włókien mierzy się w mikrometrach. Pomimo tego, że najczęściej na metkach widnieją zwroty super ‘s, to niektórzy producenci podają grubość włókna bezpośrednio w mikronach. Na przykład podana wartość 18,5 mikrona jest wtedy jednoznaczna z super 100 ‘s, zaś 14,5 qm to już 180 ‘s.

High twist – oznacza wełnę wysokoskrętną. Podczas przędzenia poszczególne włókna wełny czesankowej zostają skręcone ze sobą więcej niż 60 – 80 razy, co stanowi normę. Do tego procesu wymagane są długie, dobrej jakości włókna. Ściśle skręcone i dość mocno naprężone sprawiają, że tkanina jest mocniejsza, lżejsza, bardziej przewiewna oraz mniej podatna na zagniecenia. Garnitury z mocno skręconej wełny rekomenduje się na okresy wysokich temperatur.

Super cento – mówi nam, że garnitur powstał z wełny czesankowej, przeważnie merynosowej, której włókna są tak cienkie, że jeden gram takiej nici ma ponad 100 m długości. To wyrażenie jest alternatywne do super ‘S i oznacza przynajmniej 100’s. Często runo na supercenta zbiera się z podbrzusza i podgardla merynosów, co równa się lepszej jakości.

Virgin wool, lana vergine – w dosłownym tłumaczeniu oznacza wełnę dziewiczą. W rzeczywistości może mieć dwie definicje. Po pierwsze pochodzi z pierwszego strzyżenia owiec, czasami już młodych jagniąt (to najdelikatniejsza postać virgin wool). Po drugie odnosi się do wełny, która nie została nigdy wcześniej wykorzystana, przetworzona lub tkana. Ten typ bywa pozyskiwany głównie od owiec dorosłych. Tak czy inaczej będzie to zawsze wełna lepszej jakości.

Pure new wool, pura lana vergine, reine schurwolle – czyli czysta, żywa wełna. Ten typ pochodzi bezpośrednio od żywych owiec i został skręcony w przędzę po raz pierwszy. To znaczy, że wcześniej nie był wykorzystywany, ani przetwarzany w żadnym celu. To w zasadzie synonim virgin wool. Jeśli tkanina, bądź dzianina posiada znak woolmarku, to bez wątpienia mamy do czynienia z czystą, żywą wełną.

Merino wool – oznacza wełnę pozyskiwaną z owiec rasy merynos. To najszlachetniejsza odmiana, odznaczająca się niezwykłą delikatnością i miękkością. Jej włókna są bardzo cienkie o średnicy 11 – 24 mikrometry. Często na metkach (szczególnie w dzianinach) widnieje napis fine merino lub superfine. Oczywiście wiąże się to z poziomem jakości. Fine będzie lepsza od zwykłej merino, a extra-, czy superfine będzie górowała nad fine.

Lambswool – taki zapis informuje nas, że wełna została pozyskana w procesie pierwszego strzyżenia z jagniąt mających niespełna rok (często w ok. siódmym miesiącu życia). Taki surowiec jest bardzo miękki, delikatny i puszysty.

Kid mohair – to delikatniejsza odmiana moheru uzyskiwana z młodych kóz nie mających więcej niż rok.

Źródło: thekerbau.com

Baby alpaca – ten termin odnosi się do grubości pojedynczych włókien wełny. Jak sama nazwa wskazuje, może to być wełna otrzymana z młodych alpak, aczkolwiek głównym czynnikiem są tu geny. Hodowcy są w stanie uzyskać z dorosłych zwierząt wełnę z włóknami równie cienkimi, a nawet cieńszymi od włókien młodych alpak. Ostatecznie i tak dopisek „baby” daje gwarancję lepszego, delikatniejszego, bardziej miękkiego surowca. Podobnie sprawa ma się z baby cashmere (kaszmir) lub baby camelhair (wełna wielbłądzia).

Woolmark – jest to znak handlowy należący do AWI (Australian Wool Innovation) – organizacji promującej wyroby z wełny australijskich owiec, głównie merynosów. Znaku mogą używać jedynie licencjonowani producenci. Sygnatura woolmarku na naszywce jest gwarancją doskonałej jakości, czystej, żywej wełny.

Czasami na metkach pojawiają się dwuliterowe skróty odpowiadające danym rodzajom wełny. Poniżej ściągawka do ich rozszyfrowania.

WO  – wełna owcza (wool, lana, wolle, ull)

WV – wełna dziewicza (virgin wool, fleece wool, lana vergine, schurwolle)

WS – kaszmir (cashmere, kashmir, kaschmir)

WK – wełna wielbłądzia (camel, kamel, cammello)

WL – lama (llama)

WM – moher (mohair)

WP – alpaka (alpaca, alpaga)

WY – jak (yak, yack)

WA – angora (rabbit)

WG – wigoń (vicuna, vicunja, vigogna)

Jeśli na metkach pojawią się wyżej wymienione oznaczenia, to w większości przypadków można mieć pewność o wysokiej jakości produktu. Najczęściej wskazują na lepszy rodzaj surowca lub materiał uszlachetniony w procesach technologicznych. Prawdziwy koneser potrafi rozpoznać luksusowy wyrób już po samym wyglądzie i dotyku. Jeśli nie masz takiego doświadczenia i wyczucia, to wspomagaj się metkami. One mogą ci dużo powiedzieć.