The Sartorius: ZIMOWE KLIMATY

Dopóki trwa zima, ciągle nadarzają się okazje do zakładania typowych dla tego sezonu ubrań i dodatków. Delikatne kaszmiry, ciepłe flanele, skórzane rękawiczki, wełniane krawaty… Od pewnego czasu nie wyobrażam sobie mojej zimowej garderoby bez tych rzeczy. Szczególnie podoba mi się ich niezobowiązujące, matowe wykończenie. W dzisiejszej stylizacji pokażę wam, jak można wykorzystać te stylowe dobrodziejstwa.

Kamelowy płaszcz z wielbłądziej wełny pojawił się na blogu już nie raz. Nadal mi służy swoim ciepłem i sportowym charakterem. To jedno z tych mniej formalnych okryć, dzięki czemu świetnie się łączy z zestawami podobnymi do dzisiejszego. Jego obszerny kołnierz postawiony na sztorc potrafi doskonale zastąpić szal. Ja często z tego atutu korzystam. Właśnie dlatego zrezygnowałem tym razem z szalika. „Misiowata” faktura materiału świetnie wpisuje się w panującą aurę.

Kaszmirowa marynarka w melanżową jodełkę stanowi kolejną odsłonę zimowej garderoby. Jej kolorystyka wprowadza nieco ożywienia. Beż, który za sprawą płaszcza tutaj dominuje, często potrzebuje takich „wspomagaczy”. Dzięki temu całość wygląda ciekawiej. Z podobnych przyczyn wybrałem koszulę w biało niebieską krateczkę.

Najmocniejszym akcentem całej stylizacji jest wełniany krawat z domieszką jedwabiu. Na wyrazistym tle widać nadrukowane niewielkie wzorki paisley. Ich zieleń nawiązuje do spodni i jedwabnej poszetki, która również jest w paisley, tyle że znacznie większe i bardziej rozbudowane. Wełniane krawaty i poszetki to kwintesencja zimowego stylu. Niestety moja kolekcja ozdobnych chustek jest jeszcze dość ograniczona, dlatego musiałem tym razem wybrać jedwab.

Jako że góra stroju składa się z jaśniejszych barw, postanowiłem dół trochę ściemnić. Założyłem spodnie z flaneli wełnianej z niewielkim dodatkiem kaszmiru. Tkanina od Vitale Barberis w kolorze ciemnej, zgniłej zieleni dobrze spełniła swoją rolę. Podczas późniejszego przeglądania zdjęć okazało się, że owa zieleń pierwszorzędnie współgra z leśną scenerią. Kora drzew, czy mech na kamiennych ławach naprawdę fajnie się komponuje ze spodniami. Nie był to zamierzony efekt, ale finalnie całkiem udany. Chciałbym jeszcze potwierdzić, że flanela rzeczywiście jest bardzo ciepła. To idealny materiał na zimę.

Aby dopełnić zamierzony plan – jasna góra, ciemny dół, założyłem ciemnobrązowe chukka. Zamszowa powierzchnia tych butów idealnie łączy się z matową flanelą. Od razu widać, że się „lubią”. Skarpetki dobrałem do koloru spodni, aczkolwiek postawiłem na jaśniejszy, wojskowy odcień. Aby nie było tak całkiem zwyczajnie dorzuciłem wzór w malutkie romby.

Na koniec zostawiłem rękawiczki wykonane ze skóry pekari. Niedawno napisałem artykuł o tym akcesorium (tutaj) i w zasadzie już je tam zaprezentowałem na tytułowym zdjęciu. Jednak dziś nadszedł czas na wkomponowanie ich do stroju. Ciekawostką jest, że mają ponad 50 lat. Napisałem maila do angielskiej firmy Dents, z której pochodzą i okazało się, że zostały wyprodukowane w nieczynnej od ponad pół wieku fabryce w Worcester. Przeleżały gdzieś tyle czasu, po czym, ku mojej niezmiernej radości, wszedłem w ich posiadanie. Wróćmy jednak do tematu. Rękawiczki mają nietypowy żółty kolor i wyrazistą fakturę. Wydawałoby się, że ciężko będzie je dopasować do czegokolwiek. Szczególnie jeśli chcemy zachować obowiązującą zasadę łączenia butów i innych elementów skórzanych, jak pasek i rękawiczki, w zbliżonym kolorze. Otóż nie zawsze musi tak być. W przyszłości napiszę na ten temat osobnego posta. W tym przypadku żółty dobrze koreluje z beżowym płaszczem, ale także z krawatem.