The Sartorius: W ŚNIEŻNEJ SCENERII

Zdjęcia do tego posta od jakiegoś czasu czekały na opublikowanie. Ostatecznie trochę się to przeciągnęło. Widać na nich zalegający śnieg, po którym nie ma już śladu. Przynajmniej wówczas tworzył interesującą, śnieżną scenerię. Tą stylizację łączy z poprzednią płaszcz z wełny wielbłądziej, jednak reszta jest zupełnie inna. Całość ma jeszcze bardziej nieformalny charakter, niż ostatnio.

O płaszczu nie będę się tu rozpisywał, ponieważ zrobiłem to poprzednio. Jedyne co dodam, to fakt, że lubię go nosić zapinając wyłącznie dwa środkowe guziki. Górny i dolny pozostawiam odpięte, dzięki czemu koszula i krawat są bardziej wyeksponowane, a do tego mam większą swobodę w dolnych partiach. Jeśli pogoda na to pozwala, to chętnie korzystam właśnie z takiej kombinacji.

Tym razem alternatywą dla marynarki stał się brązowy kardigan szalowy. To świetne rozwiązanie dla osób, którym nie po drodze z marynarką. Nie jest tak elegancki, lecz nadal bardzo stylowy. Uważam, że ten typ swetra najpraktyczniej łączy się z krawatem. Wiodąca przez środek pionowa linia guzików zgrabnie tuszuje ewentualny efekt wypychania materiału w tym miejscu, powodowany czasem przez gruby krawat. Na jednolitych, cienkich dzianinach problem ten jest bardziej odczuwalny i widoczny, więc trzeba rozważniej dobierać zwisający z szyi dodatek. Mój kardigan został zrobiony z mieszanki kaszmiru i wełny o grubszym splocie. Taki materiał nadaje mu mniej formalny charakter, za to gwarantuje skuteczną ochronę przed zimnem.

Taki typ kardigana wymagał nieformalnej koszuli i krawata. Dlatego postawiłem na niebieski model z bawełny oxford z kołnierzykiem zapinanym na guziczki. Do tego dobrałem czerwony knit z jedwabiu. Akurat do niego mam spory sentyment. To pierwszy krawat tego typu jaki kupiłem i to właśnie on całkowicie zmienił moje podejście do knitów. Mam go już kawał czasu, a dopiero teraz go prezentuję. O jego jakości świadczy między innymi fakt, że został wykonany we włoskim regionie Como, słynącym z doskonałych wyrobów z jedwabiu. Oczywistym dopełnieniem tak wyglądającej góry muszą być odpowiednie spodnie o podobnym stopniu swobodnej elegancji. Ja wybrałem granatowe dżinsy.

Cały zestaw uzupełniłem ciemno brązowymi chukka boots z groszkowanej skóry. Przy okazji jeszcze raz podkreślę – gumowa podeszwa jest zdecydowanie bezpieczniejsza na zaśnieżonych, śliskich drogach. Skarpetki założyłem w czerwono granatowe, cienkie paski, aby współgrały kolorystycznie z dodatkami i spodniami.

Tym razem również nie obyło się bez niezbędnych akcesoriów typu rękawiczki, szalik, a nawet wełniana czapka. Dzięki nim nie musiałem marznąć. Ciemno brązowe rękawice są wewnątrz wyściełane futerkiem z królika. Nie dość, że są ciepłe, to dodatkowo niezwykle przyjemne w kontakcie ze skórą.

Dzisiejsza stylizacja jest całkiem nieformalna. Takie zestawienia są idealne, jeśli nie chcesz wyglądać zbyt elegancko, ale z dobrym gustem i wyczuciem stylu. Przy tworzeniu tego stroju ograniczyłem się tylko do kilku kolorów: brązu, czerwieni, odcieni niebieskiego i beżowego płaszcza. Na dodatek nie zastosowałem prawie żadnych wzorów na ubraniach. Jedynym wyjątkiem są prążki na skarpetach.