JACOB COHЁN — DŻINSY DLA KONESERÓW

Do niedawna z dżinsami Jacoba Cohëna miałem styczność jedynie podczas przeglądania sklepowych półek. Taki sposób pozwolił mi wyrobić zaledwie wstępną opinię na ich temat, ale o zakupie nawet nie myślałem. Cena ponad 1 500 zł za parę potrafi skutecznie poskromić apetyt, zwłaszcza u ludzi z marnym budżetem, podobnym do mojego. Mimo to, wiedziałem, że nic straconego. Przecież jestem najlepszym łowcą okazji w kraju! Ostatecznie kupiłem nowe dżinsy tej marki za ….. 100 zł.

Tak śmieszna kwota za luksusowe spodnie u wielu z Was może wzbudzać niedowierzanie, ale właśnie tyle mnie kosztowały. Upolowałem je na najpopularniejszym portalu aukcyjnym w Polsce i nie musiałem się nawet silić na licytacje, ponieważ były do wzięcia w opcji „kup teraz”. Obawiałem się nieco, że będą miały jakieś wady lub nie trafię z rozmiarem, ale w tych okolicznościach ryzyko było warte podjęcia. 

Otrzymałem dżinsy całkowicie nowe z kompletem metek. Brakowało jedynie pudełka wypełnionego szlachetnym papierem Havana, w które pakowana jest każda para Cohën’ów. Oprócz mnóstwa przywieszek, spodnie zaopatrzono w bawełnianą, sygnowaną chustę oraz płócienny woreczek z pumeksem. Porowate skalne kawałki mają głównie symboliczne znaczenie, aczkolwiek można ich użyć do stworzenia kilku dodatkowych przetarć wedle indywidualnego uznania. W zestawie powinna się jeszcze znaleźć niewielka szpulka nici w kolorze szwów oraz drobny skrawek materiału do polerowania guzików i nitów. Niestety tych dwóch rzeczy zabrakło, ale zważywszy na tak okazyjny zakup, wydaje się to mało istotne. Producent jasno pokazuje, że los dżinsów nie jest mu obojętny nawet po wyjściu z fabryki. Stąd liczne dodatki, które pomogą zadbać o ich właściwy wygląd przez lata.

WŁOSKIE SPOJRZENIE NA DŻINS

Firma Jacob Cohën powstała w 1985 r. we Włoszech w okolicach Padwy. Ojcem przedsięwzięcia stał się Tato Bardelle. Nazwa, a przynajmniej jej pierwszy człon, nawiązuje do Jacoba W. Davisa — wspólnika Levi Straussa, a zarazem twórcy pierwszych współczesnych dżinsów. Włoska marka dobrze prosperowała, ale dopiero w 2003 r. syn założyciela — Nicola obierając zupełnie inny kierunek, przyczynił się do jej międzynarodowego sukcesu. Stając za sterami firmy odarł denim z wszelkich robotniczych odniesień i nadał mu nowe, wyrafinowane oblicze. Pospolite dżinsy przeobraził w produkt elegancki, luksusowy oraz unikalny. Niestety tragiczna śmierć Nicola Bardelle w 2012 r. zakończyła jego karierę, ale filozofia marki pozostała niezmienna.

JACOB COHЁN J622 COMFORT

Czas przejść do opisu moich dżinsów. Jest to model Jacob Cohën J622 Comfort. Literka „J” sygnalizuje, że mamy do czynienia z nieco lepszą jakością niż w przypadku przedrostka „PW”. Firma stosuje tylko te dwa i „J” jest wyżej notowany. Ewentualnie są jeszcze droższe edycje limitowane, ale moje spodnie do nich nie należą. Ciemniejszy odcień niebieskiego przeplata się z jasnymi wytarciami. Gdzieniegdzie znajdują się również minimalne, fabryczne postrzępienia. To właśnie efekt ręcznej pracy i twardego greckiego pumeksu. Dzięki temu denim staje się unikalny, a każda para wygląda niepowtarzalnie. Warto traktować ten proces jako wartość dodaną, zwłaszcza że większość spodni Cohëna posiada wytarte nogawki. To część ich filozofii, na której budują tożsamość marki. Osobiście wolę jednolite dżinsy, ale tutaj z łatwością przystałem na kompromis. Warto też wspomnieć o sporej ilości mniejszych lub większych naszywek wewnątrz spodni.

Największe obawy budził rozmiar 38, ponieważ standardowo noszę 34 — 36, przy czym ten drugi niemal zawsze wymaga zwężenia w pasie. Okazało się, że 38 był odrobinę zawyżony, albo po prostu wyprodukowany na włoski rynek, a co za tym idzie, na drobniejsze sylwetki. Mimo wszystko w pasie są za szerokie, ale przynajmniej w udach się mieszczę. To mój odwieczny problem i pewnie wielu innych, aktywnie ćwiczących siłowo. Jestem zmuszony nosić te dżinsy podwinięte, ponieważ są nieco za długie. Jednak wąski na 18,5 cm dół nogawek dobrze się prezentuje w tej postaci. Mimo że jest to wersja comfort, są mocno dopasowane i sprawiają na mnie wrażenie, jakby posiadały krój slim fit. Ten model cechuje niski stan. Za biodrówkami nie przepadam, ale też nie jestem zagorzałym przeciwnikiem.

WYŁĄCZNIE WYBRANE JAPOŃSKIE TKANINY I WŁOSKIE RZEMIOSŁO

Jacob Cohën szyje swoje dżinsy z japońskiego denimu pochodzącego z fabryki Kurabo. Firma stawia na najwyższą jakość, choć ostatnio zauważyłem kilkuprocentowe dodatki poliestru w niektórych modelach. Przyznam, że trochę mnie to zdziwiło. O fenomenie japońskiego dżinsu możecie przeczytać w jednym z wcześniejszych artykułów na blogu (link). Tkanina moich spodni niestety nie jest wersją selvedge, choć Cohën produkuje modele z ozdobną krajką. Odbieram to jako pewną niekompletność. W tym przedziale cenowym ten rodzaj wykończenia powinien być obowiązkowy. Co więcej, selvedge wiąże się z totalną unikalnością, a przecież firmie na takich cechach niewątpliwie zależy. Największą zaletą wyróżniającą te dżinsy jest wyjątkowa miękkość i delikatny chwyt. Pod tym względem biją konkurencję na głowę. Z pewnością to zasługa specjalnych procesów prania, które są pozbawione agresywnej chemii. Nie dość, że korzysta na tym środowisko, to i my dostajemy materiał bardzo łagodny dla skóry. Skład oprócz bawełny został wzbogacony 3% elastanu. To dosłownie wisienka na torcie, dzięki której spodnie Jacoba Cohëna stały się najbardziej komfortowymi dżinsami w mojej szafie. Jednak mają też swoją mroczną stronę. W wyniku farbowania naturalnym indygo tkanina potrafi plamić, przed czym ostrzega producent na jednej z naklejek. W początkowym okresie błękitny kolor może pozostawiać ślady na wszelkich jasnych powierzchniach.   

Cała produkcja odbywa się we Włoszech w regionie Veneto. Wiele operacji wykończeniowych wykonuje się ręcznie. Tutaj termin „Made in Italy” oznacza prawdziwy kunszt i rzemiosło włoskiego krawiectwa połączonego z japońskimi tkaninami.

SUKCES UKRYTY W DETALACH

Dżinsy Jacoba Cohëna to przede wszystkim ogrom wyszukanych detali. Na tym polu wyróżniają się w tłumie denimowych marek. Znakiem rozpoznawczym jest tylna, włochata etykieta ze skóry kucyka Pony. Czasami zdarzają się inne, ale ta postać jest najpopularniejsza. Kolory bywają różne. Mi się przytrafił ciemny brąz z wyhaftowaną sygnaturą. Szczególne wrażenie robią guziki, które wraz z nitami zostały pokryte warstwą srebra. Szwy wyglądają bardzo solidnie, a zastosowane nici są niezwykle grube. Wykończenie selvedge zostało zastąpione krajką obszytą kontrastową, czerwoną nicią. Ciekawy akcent widoczny przy podwiniętych nogawkach. Podobny element stanowi wzorzysta podszewka kieszeniowa.

Na wewnętrznej stronie listwy guzikowej wyszyte jest motto firmy: „Go to bed with a dream, wake up with a purpose”. Producent nie sprzedaje nam wyłącznie spodni. Kieruje w naszą stronę przekaz zgodny z filozofią marki. Poza tym Cohën daje możliwość niewielkiej personalizacji przez wpisanie nazwiska i daty w wyznaczonym miejscu. Ja nigdy z tego nie korzystam, ale nie wątpię, że spodnie mogą wówczas zyskać bardziej osobisty status. Intrygujący jest ich zapach, przyjemny i mało intensywny. Przypuszczalnie po kilku praniach nie będzie po nim śladu, aczkolwiek to kolejna cegiełka w budowaniu luksusowej otoczki. Tak czy inaczej, fabrycznie perfumowanych dżinsów jeszcze nie miałem. Na wyjątkowość dżinsów Cohëna wpływają również wspomniane wcześniej dodatki w postaci szpulki nici, czy pumeksu oraz nieprzeciętne opakowanie.

Niektóre naszywki oraz papierowe metki mają charakter informacyjny i pełnią rolę instrukcji pielęgnacyjnej. Producent poleca nie prać dżinsów tak długo jak, to tylko możliwe. Jeśli jednak ten moment nadejdzie, to pierzemy spodnie ręcznie w 30° C, całkowicie odseparowane. Ze względu na tylną, skórzaną etykietę kategorycznie zabrania suszenia bębnowego oraz wirowania. W przeciwnym razie może ona ulec uszkodzeniu. Nie wolno też ich suszyć bezpośrednio na słońcu.

JACOB COHЁN — PRAWDZIWA WARTOŚĆ

Na pierwszy rzut oka "przeciętny Kowalski" nie zobaczy w dżinsach Jacoba Cohëna nic nadzwyczajnego. Jednak bliższe spojrzenie powinno wprowadzić go w świat wyrafinowanych detali. Użytkownik szybko powinien docenić przyjemny, pozbawiony typowej sztywności denim. Mnie to urzekło najbardziej. Uczucie komfortu i wygody jest w stanie wynieść te spodnie na piedestał. Wystarczy dać im szansę. Z pewnością są tego warte.

Miałem to szczęście, że nie musiałem płacić pełnej sumy za moje spodnie. Z jednej strony rozumiem, że za tymi dżinsami kryje się coś więcej. Są wytwarzane inaczej niż reszta, są jedyne w swoim rodzaju, unikalne i wyjątkowe. Stoi za nimi ręczna praca, japońskie materiały, włoskie krawiectwo, ekologiczna produkcja. To wszystko ma wielką wartość i ja takie rzeczy doceniam, ale nadal miałbym problem z wydaniem 1 500 zł na błękitne Cohëny. Tyle że oferta jest skierowana do ludzi zamożnych, a ja stałem się przypadkowym właścicielem jednej pary. Cieszę się z tego niezmiernie i jeśli kogoś stać, to szczerze polecam. A już szczególnie, gdy cena jest okazyjna.